Четиридневната работна недела се здоби со голема популарност во изминатите 2 години, но дали ова решение нуди вистинска промена за работниците?
Ако сте размислувале да изградите среќна и продуктивна работна сила, сигурно сте помислиле на четиридневна работна недела. Или пак можеби имавте некоја друга идеја. Како и да е, најпрво треба да започнете со искрен пристап за односот помеѓу продуктивноста и благосостојбата на вработените.
Пандемијата на Ковид-19 создаде бројни придобивки за флексибилноста на вработените, но настанатиот застој во системот и навикнувањето на новата нормала значеше поголем стрес за работната сила насекаде во светот. Ова го покажува и едно истражување според кое дури 67 проценти од вработените изјавиле дека стресот и исцрпеноста се зголемите во текот на изминатите 2 и пол години.
Така на пример, една неодамнешна студија за преминот на Нов Зеланд кон четиридневна работна недела откри дека после усвојувањето на овој модел на работа, обемот на работа не само што се интензивирал, туку се зголемил и притисокот врз менаџерите околу мерењето на перформансите, следењето и продуктивноста.
Навистина е така кога неколку успешни студии за четиридневата работна недела се промовираат во медиумите врз основа на тоа дека продуктивноста не смее да паѓа (или треба да се зголеми) доколку добро се управува со промената.
Од друга страна, тешко е да се очекува дека изнемоштените вработени ќе продолжат да работат според истите очекувања со еден ден помалку во неделата на работа.
Доколку сте уверени дека четиридневната работна недела вреди да се испроба во вашата организација, потребно е да земете предвид два важни фактори. Прво, намалувањето на работните часови неизбежно мора да биде проследено со намалување на обемот на работа. И второ, треба да бидете свесни дека скратеното време на работа креира поголем интензитет и стрес на работното место дури и кога продуктивноста расте.
Намалувањето на работното време не секогаш го намалува обемот на работа
За жал, остранувањето на пристапот до работа (доброволно или не) не мора да значи дека самата работа е отстранета. Гореспоменатото истражување сугерира дека степенот до кој луѓето сакаат да останат поврзани надвор од работното време честопати се заснова на индивидуални околности. Исто така, добро знаеме дека останувањето поврзан со работата надвор од работното време може да биде стресно, но доброволноста, личните преференции и работната позиција може да го ублажат овој ефект.
Современите пристапи за управување со перформансите, исто така, го доведуваат во прашање степенот до кој поединците навистина имаат избор кога станува збор за работа надвор од работното време. Истражувањата покажуваат дека луѓето со поинтензивни оптоварувања имаат тенденција да размислуваат за работата надвор од работното време и не можат да се исклучат додека не се решат нивните работни проблеми. Од друга страна, едно друго истражување покажа дека некои луѓе сакаат да можат да се чекираат на работа и да останат поврзани затоа што тоа повеќе ги загрижува кога немаат надзор над она што се случува, што им го попречува чувството на контрола.
Бидејќи организациите и владите размислуваат за четиридневни работни недели, важно е истражувачите да се запрашаат како различните видови на слободно време се претвораат во придобивки за благосостојбата и перформансите. На пример, дали четиридневната работна недела помага да се има цел слободен ден секоја недела или да се работи четиридневни часови во текот на неделата? Дали може да се користат дневници за користење на времето за да се покаже дека луѓето всушност се исклучуваат од работа кога се исклучени од неа и се вклучуваат во активности кои промовираат благосостојба и значајност? Дали вработените и менаџерите со поголеми одговорности имаат подеднакво корист кога не можат да пристапат до нивната работа во одредени периоди од денот или неделата?
Намалувањето на часовите не треба да го зголемува интензитетот на работата
Пилот програмата за четиридневната работна недела во Нов Зеланд откри дека за да се вклопат во нивната „вистинска работа“, вработените правеле пократки паузи и поминуваат помалку време за да се дружат со цел да им посветат повеќе време на своите мерливи задачи. Според Wired , додека „некои работници уживаа во „возбудливото“ и „целосно темпо“, други чувствуваа дека „итноста и притисокот предизвикуваат „зголемени нивоа на стрес“, оставајќи им потреба од дополнителен слободен ден за да се опорават од работниот интензитет“. Учесниците во истражувањето жалеа дека немаат повеќе слободно време и дека креативноста и иновативноста се задушуваат.
Тестот во Нов Зеланд активираше аларм бидејќи намалувањата на работните денови не создаваат придобивки за благосостојбата затоа што работниците се мачеа да ги исполнат барањата на нивните работни позиции. Ова можеби укажува дека голем дел од публицитетот околу успехот на тестирањето на четиридневното работно време во Мајкрософт Јапонија се потпираше на тоа како продуктивноста значително се зголемила во текот на периодот на студирање. Работодавците можеби ќе треба да бидат внимателни за промовирање на резултатите над благосостојбата, ако сакаат да инвестираат во подобра рамнотежа помеѓу приватниот и професионалниот живот на нивната работна сила.
Можно решение
И покрај тоа што идеите за право на исклучување или четиридневна работна недела се добронамерни, постои опасност од фиксирање на конкретни иницијативи. Четиридневната работна недела веројатно им звучи одлично на многу вработени (а можеби дури и на нивните менаџери), но како и со многу работи, успехот лежи во деталите.
Не постои лесен начин да се одговори на загриженоста за тоа како (и колку) работиме, но истражувањата покажуваат дека без разлика што правиме, преземањето на холистички, долгорочен фокус на благосостојбата на работната сила е најдобриот пат за нивна среќа и просперитет. Можеби одговорот е четиридневна работна недела. Или можеби е нешто друго. Но, ние мора да започнеме со искрена проценка за тоа како продуктивноста и временските компромиси влијаат на благосостојбата на работниците.
Доколку преземете содржина (статија или оглас) од 24HR задолжително наведете „Извор: 24HR“ на крајот на статијата со hyperlink кој ќе води од преземената содржина. Преземањето на интервјуа не е дозволено. Повеќе за условите за користење е наведено тука.
